ΥΔΡΑ: Γάτα πετιέται στο κενό από ύψος 8 μέτρων

Καλημέρα με ένα σχόλιο με αφορμή το προχτεσινό περιστατικό κακοποίησης μιας γάτας στην Ύδρα. Αρχικά θα ήθελα να σας περιγράψω το περιστατικό συνοπτικά για να ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω! Evi Karra 2024-10-18 13:39:12

Το γεγονός
Σύμφωνα με όσα διάβασα στο protothema.gr, το περιστατικό συνέβη στην ταβέρνα ‘Ψαροπούλα’ στην Ύδρα όπου ένας άνδρας που καθόταν με μια παρέα γυναικών και έτρωγαν, οπότε και μια γατούλα, ανέβηκε στο τραπέζι και από κει στο πιάτο.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της ιδιοκτήτριας του ισόγειου καταστήματος τουριστικών ειδών, κ. Μητσέλη, ο κύριος αυτός εσπρωξε τη γάτα που έπεσε στο κενό από ύψος 8 μέτρων και προσγειώθηκε στο δρόμο δίπλα σε ένα κατάστημα με τουριστικά είδη αφού πρώτα έκοψε κάμποση από την ορμη της πτώσης η πρόσκρουση σε μια τέντα. Όμως κατά την πτώση η γάτα χτύπησε με το πρόσωπο στο έδαφος και γέμισε αίμα το χώρο και στη συνεχεια εξαφανίστηκε. Σύμφωνα με την μαρτυρία ο κύριος εμφανίστηκε από το παράθυρο της ταβέρνας και είπε “Εγώ την έριξα, υπάρχει πρόβλημα”;

Μια νεώτερη μαρτυρία που κυκλοφόρησε είναι αρκετά διαφορετική και κάνει λόγο για ενστικτώδη συμπεριφορά του κυρίου διότι η γυναίκα του έχει φοβία με τις γάτες!

Να πούμε εδώ ότι η γατούλα που δεν ήταν αδέσποτη και έχει τον δικό της χουμανιστικό γονέα βρέθηκε τελικά και είναι καλά στην υγεία της, ενώ η υπόθεση έφτασε στον εισαγγελέα από τον οποίον επιβλήθηκε προστιμο 15000 ευρώ στον άνθρωπο που πέταξε γάτα!

Αυτό είναι κοντολογίς το γεγονός και ήθελα να πω δύο κουβέντες με αφορμή αυτό το περιστατικό όπως και το προηγούμενο με τον άνθρωπο που μάθαινε στο πιτμπουλ του να κυνηγαει και να σκοτώνει γάτες αλλά και το αμέσως προηγούμενο που μας είχε ταράξει, με την Χασίγια, τη λευκή τίγρη.

Το σχόλιο
Νομίζω ότι σε όλα αυτά τα άγρια γεγονότα σοκαριζόμαστε και αγανακτούμε και αντιδρούμε απέναντι στη σκληρότητα και τη βια που κυριαρχεί, μια βία πολύ μυωπική και κοντόφθαλμη, μια βαρβαρότητα που πηγάζει από ιδέες ότι οι άνθρωποι είναι κάτι άλλο από τα ζώα, ότι ίσως είναι ένα είδος ανώτερο! Πράγματι είναι τελείως αβάσιμο να πιστεύουμε ότι ας πούμε μια γάτα (ή οποιοσδήποτε άλλος ζωντανός οργανισμός) είναι ένα πλάσμα του οποίου η ζωή έχει λιγότερη αξία από αυτή ενός ανθρώπου!

Η πρώτη αντίδραση στο γεγόνος
Όταν λοιπόν συμβαίνουν τέτοια σκληρα γεγονότα και οι περιγραφές τους φτάνουν σε εμάς, κάποιος, στοιχειωδώς ευαισθήτος, δεν γίνεται να μείνει ανεπηρέαστος, χωρίς συναισθήματα μπροστά στο άκουσμα όλων αυτών! Το πιο φυσικό πράγμα που μπορεί να συμβεί όταν μάθεις ότι καποιος βάζει το πιτμπουλ του να σκοτώνει γάτες για να διασκεδάζει είναι να σφιχτεί το στομάχι σου και να θυμώσεις. Ως εδώ είναι όλα φυσικά.

Οι πιθανότητες πρακτικής δράσης
Σε διάφορες τέτοιες περιπτώσεις κάποιος θα μπορούσε ίσως να κάνει κάτι πρακτικά, όπως το να υπογράψει μαζί με χιλιάδες άλλους ένα έγγραφο που να ζητάει η Χασίγια να εξεταστεί από ειδικούς πάνω στις τίγρεις, ή να ζητάει να ψηφιστεί νόμος που να απαγορεύει το εμπόριο εξωτικών ζώων, ή αν ήταν μπροστά στο γεγονός της πτώσης της γατούλας να προσπαθήσει να την πιάσει για να την πάει στον κτηνίατρο. Ή αν δει αυτο το πιτμπουλ να επιτείθεται σε ένα γατάκι, να προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή του για να το σώσει. Εν πάσει περιπτώσει, υπάρχουν ίσως κάποια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε πρακτικά γύρω από ένα γεγονός.

Η εκτόνωση
Όταν όμως οι πρακτικές δράσεις σταματάνε συχνά ακολουθεί ενα περίεργο, επαναλαμβανόμενο μοτίβο, όπου σπαταλάμε την ενέργειά μας με βρισίες, ονλάιν ξεσπάσματα, κατάρες και ευχολόγια, όπου αυτό που συμβαίνει είναι μια άγρια εκτόνωση που εμένα μου μοιάζει ότι κουβαλάει την ίδια υφή αγριότητας με αυτή που επιδεικνύουν οι θύτες όλων αυτών των σκληρών περιστατικων!

Για να περάσουν 3 ή 4 μέρες οπότε και ξεχνιόμαστε και συνεχίζουμε κανονικά τη ζωή μας μέχρι το επόμενο άγριο περιστατικό να μας δώσει μια νέα ευκαιρία εξαγρίωσης/εκτόνωσης.

Ελπίζω να μην παρεξηγούμαι, δεν προβαλω τη νωθρότητα ως τρόπο δράσης! Δράση μπορεί να υπάρχει κάθε στιγμή και η ευκαιρία για δράση δεν αφορά μόνο εξωτικά ζώα και αντίδραση σε ανθρώπους που διασκεδάζουν σκοτώνοντας γάτες. Η αναγκαιότητα δράσης προβάλει κάθε στιγμή και δίπλα μας, όταν φερόμαστε με τρυφερότητα σε κάποιον ανθρωπο, σε κάποιο ζώο, όταν δίνουμε κροκέτες σε πεινασμένα σκαντζοχοιράκια ή δεν ξέρω τι άλλο. Αυτή η δράση όμως δεν είναι απαραίτητο να αφορά μονο τα κοντινά μας, δεν εννοώ επουδενί κάτι τέτοιο. Όπως είπα μπορεί να αφορά τη συμμετοχή μας σε ένα ψήφισμα που να ζητάει να ψηφιστούν νόμοι που έχουν κάποιο νόημα και υπερασπίζονται την ζωή διάφορων αδύναμων πλασμάτων.

Αλλά είναι ένα πράμα να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι με μια πρακτική αξία (έστω και αν αυτή η αξία είναι κάπως σχετική και περιορισμένη) και ένα άλλο να εκτονωνόμαστε βρίζοντας, αγανακτώντας για την κατάντια του ανθρώπινου είδους, για το πόσο άθλιος είναι ο πρωθυπουργός μας ή για το πόσο απάνθρωπος είναι ο ιδιοκτήτης του Αττικού Πάρκου, ή σπέρνοντας κατάρες για το ανθρώπινο είδος και άλλα τέτοια! Και ίσως τελικά η ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι “ένα ανώτερο είδος” να μην διαφέρει και πολύ από την αντίθετη ιδέα, ότι είναι “το πιο άθλιο είδος”! Και οι δύο κρύβουν μια άγρια βία μέσα τους.

Επίλογος
Πολύ συχνά παρεξηγούμαι όταν λέω τέτοια πράγματα – και πολλοί νομίζουν ότι προτείνω το “να γυρεύουμε τη δουλειά μας”. Καθόλου δεν εννοώ κάτι τέτοιο. Λέω ότι πιανόμαστε σε ένα μοτίβο νωθρότητας-αντίδρασης-εκτόνωσης-νωθρότητας που στο τέλος γεμίζει απογοήτευση και εμάς τους ίδιους! Λέω ότι υπάρχει η πιθανότητα μιας πολύ ζωντανής δράσης, που είναι διακριτική, ήσυχη, πολύ βοηθητική, πολύ πρακτική! Αξίζει να εξερευνήσουμε αν μια τέτοια πιθανότητα μπορει να ευοδωθεί, αν με ρωτάτε!

Ειδήσεις σήμερα