Θανάσης Τριαρίδης: Ο καρκινοπαθής γιατρός έκανε χημειοθεραπείες το πρωί και μετά έμπαινε χειρουργείο για να χειρουργήσει τους ασθενείς του

Ο Θανάσης Τριαρίδης ήταν ένας ακόμη ήρωας που δεν φόρεσε κάπα για να τον αντιληφθείς, αλλά χειρουργική ποδιά. Αν και πάλευε σιωπηλά με τον καρκίνο σε έναν… Nikos Nikou 2024-09-27 16:38:09

Ο Θανάσης Τριαρίδης ήταν ένας ακόμη ήρωας που δεν φόρεσε κάπα για να τον αντιληφθείς, αλλά χειρουργική ποδιά.

Θανάσης Τριαρίδης: Ο καρκινοπαθής γιατρός

Αν και πάλευε σιωπηλά με τον καρκίνο σε έναν δύσκολο αγώνα που έδινε για την ζωή του, η μόνο του έννοια ήτανε να τελειώσει από τις χημειοθεραπείες και να γυρίσει στους ασθενείς που τον χρειάζονταν για να τους χειρουργήσει. Δυστυχώς η μοίρα τον χτύπησε άσχημα παρά το ανθρώπινό του έργο, και ο καρκίνος του στέρησε την ζωή στα 47 του μόλις χρόνια.

Όταν η ξεδέρφη του τον ρώτησε αν φοβάται τον θάνατο, εκείνος έδωσε μία ειλικρινή και ρητορική απάντηση γεμάτη θάρρος και ελπίδα. Της είπε χαρακτηριστικά: «Κοίτα, δεν είναι κακό να φοβάσαι. Αλλά μην σταματήσεις ούτε στιγμή να βάζεις κόντρα…»

Η ηρωική ιστορία του γιατρού Θανάση Τριαρίδη

Είναι ο καρκινοπαθής γιατρός του Θεαγενείου που το πρωί έκανε τις πιο βαριές χημειοθεραπείες και αμέσως μετά έμπαινε στα χειρουργεία να χειρουργήσει τους ασθενείς του. Και στη συνέχεια, στα εξωτερικά ιατρεία έβλεπε τους εκατοντάδες αρρώστους που τον περίμεναν, ειδικά αυτόν. Και για να μην αφήσει κανέναν χωρίς εξέταση, έβαζε εθελοντικά εξωτερικά ιατρεία το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ. Ενώ, λόγω της αρρώστιας του, μπορούσε να πάρει ατέλειωτες άδειες, αυτός πολλαπλασίασε τις ώρες της δουλειάς του. Όσοι ακούγανε τη φήμη υπέθεταν πως είναι ψέματα, πως είναι μια υπερβολή: δεν μπορεί, έλεγαν, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που αντέχει αυτό το πρόγραμμα μετά από μια χημειοθεραπεία.

Κι έπειτα μια δεύτερη πληροφορία διασταύρωνε την πρώτη φήμη και μια τρίτη την επικύρωνε. Ο Θανάσης αναποδογύριζε τους νόμους της λογικής, δίνοντας σε όλους μας, στους καιρούς της παροντικής μικροψυχίας, ένα σπάνιο υπόδειγμα δοτικότητας, αλληλεγγύης και προσφοράς. Και όλα αυτά δίχως να διανοηθεί ποτέ να ζητήσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα ή να το εξαργυρώσει με άλλον τρόπο. Ακόμη και όταν του φέρνανε διάφορα δώρα ευγνωμοσύνης (τρόφιμα ή κρασιά), εκείνος τα μοίραζε γελώντας στις νοσηλεύτριες ή τα έδινε σε άλλους ασθενείς που είχαν ανάγκη. Έμπρακτα έδειξε αυτό που θεωρούν άλλοι οτι δεν μπορούν να κάνουν !