Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του ελληνικού θεάτρου, με μια πορεία που διήρκεσε πάνω από μισό αιώνα και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πολιτιστική ιστορία του τόπου. Με καταγωγή από βαυαρική οικογένεια που είχε έρθει στην Ελλάδα με τον Όθωνα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 και αγάπησε από νωρίς το θέατρο, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, επίσης ηθοποιού. Αν και αυτοδίδακτος, ενσάρκωσε με μοναδική αυθεντικότητα τους ήρωες του Αριστοφάνη και του Μολιέρου, με τις ερμηνείες του να θεωρούνται ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς.
Από τα πρώτα του βήματα έως τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου
Σε ηλικία 20 ετών, ο Νέζερ ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή και γρήγορα ξεχώρισε, συνεργαζόμενος με τους μεγαλύτερους θιάσους και ηθοποιούς της εποχής.
Από το 1910 έως το 1918 συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης, ενώ το 1921 συνέπραξε με τον Αιμίλιο Βεάκη για τη δημιουργία της Καλλιτεχνικής Θεατρικής Εταιρείας, μέσα από την οποία ενσάρκωσε σπουδαίους ρόλους, όπως τον Αρπαγκόν στον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου – έναν ρόλο που τον καθόρισε θεατρικά. Το 1931 εντάχθηκε στο νεοσύστατο Εθνικό Θέατρο, πρωταγωνιστώντας στη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου ως Ανατολίτης.
Παράλληλα, δημιούργησε αξιομνημόνευτες ερμηνείες και με άλλους σημαντικούς θιάσους, όπως εκείνον της Αλίκης – Μουσούρη, όπου ερμήνευσε τον «Σεζάρ» του Πανιόλ και τον «μπαμπά» στο έργο του Σπύρου Μελά.
Πρωτοπόρος στην αναβίωση της αρχαίας κωμωδίας
Το 1938 επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο, στο οποίο παρέμεινε αδιάλειπτα επί 32 χρόνια, υπηρετώντας με αφοσίωση το παγκόσμιο δραματολόγιο.
Προτεινόμενο Άρθρο
Από το 1957 και έπειτα, συμμετείχε ενεργά στην αναβίωση των σωζόμενων κωμωδιών του Αριστοφάνη, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξη Σολωμού.
Οι ερμηνείες του στην Επίδαυρο και το Φεστιβάλ Αθηνών αποθεώθηκαν από κοινό και κριτικούς, ενώ η συμμετοχή του το 1951 στην Κομεντί Φρανσαίζ στο Παρίσι με τον ρόλο του Αρπαγκόν αποτέλεσε μία από τις λαμπρότερες στιγμές του.
Τέλος ζωής και μνήμη
Ο Νέζερ υπήρξε ευρηματικός, πιστός στην ακρίβεια του λόγου και της έκφρασης, αποφεύγοντας τον εντυπωσιασμό και τις ευκολίες. Παρότι διακρίθηκε για τη βαθιά του αφοσίωση στην τέχνη, έφυγε από τη ζωή το 1970 ξεχασμένος, σε γηροκομείο της Αθήνας, στις 19 Φεβρουαρίου.
Η προτομή του στην πλατεία Μαδρίτης, έργο της γλύπτριας Λουκίας Γεωγραντή, υπενθυμίζει τη σημαντική προσφορά του στη θεατρική δημιουργία της Ελλάδας.
Τραγωδία-Σοκ: Άνοιξε τρύπα στη μέση του δρόμου και τους κατάπιε η άσφαλτος – 2 Νεκροί
Ίχνος κυτταρίτιδας, κοιλιακοί πέτρα, κορμί 25αρας: Η Μαρία Ανδρούτσου με μαγιό στα 52 της είναι… όνειρο
Τραγωδία-Σοκ: Άνοιξε τρύπα στη μέση του δρόμου και τους κατάπιε η άσφαλτος – 2 Νεκροί
Οξυζενέ: 12 λόγοι για να το έχετε πάντα στο σπίτι – Έξυπνες χρήσεις που θα κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη
