Η Παναγία Γοργοεπήκοος, είναι η Παναγία που ακούει και ελεεί γρήγορα τους πιστούς που την επικαλούνται, έχει συνδεθεί με αρκετά θαύματα και εκδηλώσεις πίστης. Ένα από αυτά τα θαύματα συνέβη στη Μάνδρα Αττικής το 1968 και αποτελεί ένα από τα πιο διαχρονικά παραδείγματα της πνευματικής δύναμης που αποδίδεται στην πανίσχυρη Παναγία.
Στα νταμάρια της Πεντέλης, εργάτες δεμένοι με σκοινιά εργάζονταν στον λόφο, κόβοντας το βουνό. Ξαφνικά, τα σκοινιά κόπηκαν, και ο Σπυρίδων Καστανάς έπεσε. Οι άλλοι εργάτες, συντετριμμένοι, έτρεξαν να τον βοηθήσουν, αλλά με μεγάλη τους έκπληξη τον είδαν να κάθεται αβλαβής πάνω σε μια πέτρα.
Όλοι αναρωτήθηκαν πώς είχε γίνει αυτό, καθώς ο Σπυρίδων δεν είχε ούτε ένα γρατζουνιά. Τότε, αυτός ο άνδρας, με θαυμαστικό τρόπο, βγάζει από την τσέπη του μια εικόνα της Παναγίας Γοργοεπήκοου και αποκαλύπτει πώς κατά τη διάρκεια της πτώσης του, απλώς εκφώνησε την προσευχή «Παναγία μου», και την ώρα εκείνη, την είδε να τον σώζει, κρατώντας τον αβλαβή. Έτσι, ένα θαύμα στάθηκε η σωτηρία του Σπυρίδωνα Καστανά, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι πίστης στην καρδιά των ανθρώπων.
Πειραιάς 5/11/1969
Στις 5 Νοεμβρίου 1969, ο ανεψιός μου Εμμανουήλ Κυριακουλάκης, ετών 18, εργαζόταν εις το Μηχανουργείον του κ. Καταπόδη, εις τον Άγιον Γεώργιον. Κατά την ώρα της εργασίας του, εξερράγη μια μπουκάλα οξυγόνου και ανεφλέγη, και από τις φλόγες της εκάησαν τρία άτομα. Ο ανεψιός μου και δύο εργάτες, εκ των οποίων ο ένας απέθανε. Ενοσηλεύθηκαν στο Νοσοκομείον ΚΑΤ. Ο Μανώλης ήταν πολύ σοβαρά καμένος και οι γιατροί μας απέλπισαν. Τελικώς 5 καθηγητές έκαναν συμβούλιο, γιατί εν τω μεταξύ απ’ τα πολλά εγκαύματα έπαθε και πνευμονία, και μας είπαν, πώς είναι ζήτημα αν αντέξει μέχρι το πρωί!
Άλλη ελπίς δεν μας έμεινε, μόνον η Παναγία. Η συγκάτοικος μας, Άννα Σακελαράκη, μας έδωσε την Εικόνα της Παναγίας και του την βάλαμε επάνω του. Το ίδιο εκείνο βράδυ, ερχόμενη από το σπίτι του και κλαίουσα, είδα την Εικόνα της Παναγίας να μεγαλώνει και να μου κλείνει το δρόμο μου, και μου είπε μια φωνή: Ο Μανώλης θα γίνει καλά. Αμέσως, έχασα τη φωνή μου, λύγισαν τα πόδια μου, και σύρθηκα μέχρι την πόρτα μου, πού ήταν μερικά μέτρα πιο κάτω. Ελιποθύμησα, και μετά ένα τέταρτο συνήλθα και τους είπα τι συνέβη. Το πρωΐ πηγαίνοντας στο Νοσοκομείο, τον βρήκαμε πολύ καλύτερα και εκτός κινδύνου, όπως μας είπαν οι γιατροί. Και μετά ένα μήνα ήταν τελείως καλά.
Παναγία Γοργοεπήκοος η θαυματουργούσα: Ακόμη ένα θαύμα:
Ο αδελφός μου Αντώνιος Καφούρος, πού ζει στην Αυστραλία, ήταν άρρωστος βαρειά με κύστη μέσα στον εγκέφαλο, και νοσηλευόταν εκεί σε νοσοκομείο επί ένα μήνα. Προ ημερών με ειδοποίησαν, ότι την Μεγάλη Παρασκευή θα χειρουργηθεί. Ανέβηκα αμέσως Μεγάλη Παρασκευή το πρωΐ στην Παναγία τη Γοργοεπήκοο της Μάνδρας Αττικής και προσευχήθηκα με δάκρυα καυτά στην Παναγία να τον βοηθήσει, διότι η εγχείρηση ήταν πολύ επικίνδυνη. Το βράδυ μετά τον Επιτάφιο, όταν γύρισα στο σπίτι μου, στις δώδεκα τη νύχτα μου τηλεφώνησαν απ’ την Αυστραλία, πώς δεν έγινε εγχείρηση, γιατί δε του βρήκαν τίποτα και είναι εντελώς καλά. Η Παναγία η Γοργοεπήκοος, έκανε αυθημερόν το θαύμα της. Χίλιες δόξες, Παναγία μου», χίλια ευχαριστώ.
Ευαγγελία Γαλιωτζή
Το καλοκαίρι του 1987 ο σύζυγος μου υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κατάσταση του ήτο εξαιρετικά σοβαρή, έγινε όμως σοβαρότερη όταν υπέστη και πνευμονικό οίδημα. Κυριακή μεσημέρι ο γιατρός κ. Παπουτσάκης στο Γενικό Κρατικό Νικαίας με πληροφορεί ότι ο σύζυγος μου πεθαίνει.
Προτεινόμενο Άρθρο
Στα χέρια, μου κρατούσα μια εικονίτσα της Παναγίας Γοργοεπηκόου. Πλησίασα το σύζυγο -ετοιμοθάνατο πλέον- και του έδωσα να ασπασθεί την εικόνα, ήταν η μόνη ελπίδα μου.
Βγήκα στο διάδρομο και παρακαλούσα να κάνει το θαύμα της, για κείνον… για τα παιδιά …. για μένα….
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και βλέπω έντρομη, τον γιατρό να βγαίνει από την εντατική μονάδα. Με πλησιάζει έκπληκτος και μου λέγει «έγινε θαύμα». «Ήμουν σίγουρη», του απήντησα και με συγκίνηση μου εξήγησε την απρόσμενη εξέλιξη.
Ευχαριστώ την Παναγία μας για τις άπειρες ευεργεσίες της.
Η ιστορία της Περιορέλλη Θέκλα
Ο σύζυγος μου, στις 16 Δεκεμβρίου 1990 έπαθε έμφραγμα και εγκεφαλικό. Οι γιατροί, παθολόγος, καρδιολόγος, και νευρολόγος μου είπαν: Υπομονή. Τι περιμένεις πια. Μετά λίγες μέρες η κατάσταση του χειροτερεύει. Έρχεται νύχτα παθαίνει παροξυσμούς, είμαι μόνη δεν ξέρω τι να κάνω, το σπίτι μας δεν έχει γείτονες, μονάχα της Παναγίας, βλέπω απέναντι μας το Μοναστήρι. Ζητώ βοήθεια στην κουμπάρα μου νάρθει να μου κάνει παρέα, και βγαίνω στην αυλή και κοιτώντας προς το Μοναστήρι, παρακαλώ τη χάρη Της και τούτη τη φορά να μας βοηθήσει. Έλα Παναγία μου, δεν έχω κανέναν άλλο από σένα.
Μετά από δέκα λεπτά συνέρχεται ο άνδρας μου και μου λέει: Ποια είναι αυτή η γυναίκα, η άγνωστη, πού ήρθε στο σπίτι μας; Εγώ ξαφνιάστηκα, δεν ήξερα τι να του πω. Του λέω: Καλωσόρισε την. Τότε εκείνος μου απαντά: Μου λέει να φέρουμε τα Άγια των Αγίων.
Εγώ κατάλαβα τι σήμαινε αυτό, και πώς η γυναίκα ήταν η Παναγία. Κάλεσα τότε τα παιδιά μας και αφού τους τα διηγήθηκα όλα καλέσαμε τον ιερέα με τα Άγια των Αγίων, δηλαδή τη Θεία Κοινωνία, και τον κοινώνησε. Μετά την Θεία Κοινωνία έπεσε σε λήθαργο και ξύπνησε το βράδυ. Τι τρέχει; μου λέει. Ήμουν άσχημα, δεν θυμάμαι τίποτα, μόνο τη γυναίκα θυμάμαι πού ήρθε. Μια ψηλή, μελαχροινή με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι και μου είπε να φέρω τα Άγια των Αγίων. Μετά έφυγε και πήγε και κάθησε απέναντι σε ένα ύψωμα. Δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Από κείνη τη μέρα ο σύζυγος μου έγινε καλά χάρις στη θαυματουργική επέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου, πού έχει το Μοναστήρι της πάνω στο βουνό και πού κάθε μέρα το βλέπω από την αυλή μου και της στέλνω ευχαριστίες και προσκυνήματα.
![Κηδεία Δημήτρη Σούρα: Βαρύ πένθος στο “τελευταίο αντίο” – Υποβασταζόμενη η σύζυγός του, Ελένη Μαρούδα [εικόνες]](/media/-/medium/2024/49/06/auto-draft_.jpg)
